Άκου να δείς λοιπόν... αγαπημένη φράση. Ανάλογα με το ύφος και τον τρόπο μπορώ να εκφράσω και να πετύχω αυτό που θέλω:
-Άκου να δείς τι έπαθα....  και ξαφνικά όλοι θέλουν να με ακούσουν, περιμένοντας κάτι καλό. Κάτι πολύ αστείο ή κάτι απίθανο και´ γω πρέπει να ικανοποιήσω την περιέργεια τους. Μπορώ; Έχω όντως κάτι πολύ δυνατό να πώ;
-Άκου να δείς τι θα κάνεις.... και ξαφνικά αποκτώ το ρόλο του συμβουλάτορα και κρέμονται όλοι απο τα χείλη μου. Για λίγο εγώ είμαι αυτός που βγάζει τους άλλους από το αδιέξοδο τους, αυτός που τη δεδομένη στιγμή ξέρει τι πρέπει να γίνει. Ξέρω όμως;
-Άκου να δείς κοριτσάκι μου....  και ξέρει ότι δεν την παίρνει. Το ύφος μου αλλάζει και δημιουργεί μια βαριά ατμόσφαιρα λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα. Μπορώ να επιβληθώ;
Αυτή η φράση τόσο καθημερινή και όμως τόσες ερωτήσεις, τόσα συναισθήματα. Πόσες ιστορίες μπορεί να κρύβει;
Ξαφνιάστε μας.............