Δεν έχω απλά νεύρα, είμαι έξαλλη και θα είμαι έξαλλη για καίρο, το ξέρω, γιατί θίχτηκε ο εγωισμός μου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου συμβεί αλλά έλα όμως που ήρθε και η σειρά μου να το ζήσω αυτό το εργάκι και δε μου αρέσει καθόλου.
Πριν καιρό είχα διαβάσει μια φοβερή ατάκα σε ένα βιβλίο, που μ´έκανε να γελάσω πολύ: "Μη φτύνετε πολύ χοντρά κάποιον, γιατί το χάρμα κάρμα θα σας επιστρέψει μια τιτανοτεράστια ροχάλα τη στιγμή ακριβώς που προσπαθείτε να σκουπίσετε από τα μούτρα σας μια άλλη". Που να φανταστώ όμως ότι λίγο αργότερα, το χάρμα κάρμα θα μου ετοίμαζε και´ μένα μια τέτοια έκπληξη. Όχι μόνο την ένιωσα, αλλά ακόμη είμαι στη φάση που τη σκούπιζω. Και πιστέψτε με, θέλει πολύ χρόνο. Έλεος!!! Ποιός να μου το´ λεγε ότι θα διακτυνιστώ από το ρόζ συννεφάκι μου , που όλα γίνονταν όπως τα ήθελα εγώ και θα βρεθώ σ´ένα λουτρό σάλιου.´Επρεπε όμως να το´ χα σκεφτεί πιο νωρίς. Κάποια στιγμή θα´ ρχόταν το πλήρωμα του χρόνου και θα´ τρωγα πόρτα. Και την έφαγα λοιπόν και χαμπάρι δεν πήρα. Πάντα ετσι γίνεται όμως όταν φουσκώνεις σαν το παγώνι. Έρχεται η Θεία δίκη και πονάει.... Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, όλα ήταν μπροστά μου, απλά εγώ δεν ήθελα να τα δώ και αυτό πληρώνω τώρα. Αλλά δεν πειράζει, έτσι είναι αυτά... καιρός να συνηθίζω......(steffi)